เอาจริงก็ไม่นึกไม่ฝันว่าการที่ได้รู้จักชิบาริจะนำพาตัวเองไปจนถึงญี่ปุ่นได้เลยล่ะ

เป็นคนที่ไม่ได้มี passion ใด ๆ เกี่ยวกับญี่ปุ่นถึงแม้จะโตมาในช่วงที่ญี่ปุ่นส่งออกวัฒนธรรมไปทั่วโลกในช่วงก่อนปี 2000 อ่านกัมดั้มแต่ก็ไม่อยากไปเห็นมันขยับได้ ไม่ได้โปรดปรานอาหารญี่ปุ่นขนาดขาดไม่ได้ เห็นเพื่อน ๆ ไปเที่ยวก็ไม่ได้รู้สึกว่าอยากไป ฯลฯ เรียกได้ว่าการจะไปเที่ยวประเทศนี้ไม่เคยอยู่ในหัว แต่พอจะต้องไป มันก็มีเหตุจนได้

เริ่มมาจากว่าไม่ได้เจอป้าโยย (Yoi Yoshida) มานานแล้ว แกเป็นอาจารย์คนแรกที่สอนและเปิดโลกให้รู้จักชิบาริ เมื่อก่อนโควิด19 แกมาไทยบ่อยก็ยังเห็นหน้าค่าตากัน พอโควิด19 และหลังจากนั้น หลายอย่างก็เปลี่ยนไป เรารู้สึกว่าชีวิตมันสุ่มเสี่ยงต่อการแหลกสลายอย่างง่ายดายเหลือเกิน อะไรที่อยากทำ คิดว่าได้ทำแน่นอน บางทีกลายเป็นว่าไม่ได้ทำ อะไรที่คิดว่ามั่นใจก็อย่ามั่นให้มาก มันมีสิทธิพังได้ พอเป็นแบบนี้เลยคิดว่าแล้วเราเหลืออะไรที่อยากจะทำบ้างล่ะ หน้าป้าก็ลอยมา นั่นทำให้เริ่มมีความคิดว่าจะไปญี่ปุ่นล่ะ

แต่ไปญี่ปุ่นแล้วจะไปทำอะไร ก็ยังไม่รู้ จนได้มาเรียนกับ อ.คิโนโกะ (Hajime Kinoko) ที่กรุงเทพเมื่อปลายเดือน มี.ค. 66 อันนี้เป็นครั้งแรกที่ได้เรียนแบบจริงจัง หลังจากที่ไปเรียนออนไลน์กับหลายคน ที่เรียนแบบตัวต่อตัวก็คือลงเรียนกับโจนาธาน (SeattleShibari) ซึ่งความรู้ที่ได้ ทำให้เราเข้าใจชิบาริในรายละเอียดมากขึ้น เห็นภาพที่กว้างขึ้น และวางพื้นฐานที่ดีให้เรา สำคัญคือแกก็เป็นลูกศิษย์ อ.คิโนโกะ ด้วยเหมือนกัน พอมาเรียนคราวนี้ ก็เลยเหมือนเชื่อมต่อกันพอดี

ต้องบอกว่าคอร์ส 2 วันกับ อ.คิโนโกะ ทำให้เราเห็นชิบาริกว้างขึ้น มันคลายคำถาม เห็นความละเอียดลึกซึ้งประจักษ์แจ้งกระจ่างต่อหน้าต่อตา ณ ในช่วงขณะนั้น เรียกว่าความประทับใจทำให้แผนการไปญี่ปุ่นเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น จากที่แค่อยากไปเยี่ยมป้าโยย เอาล่ะ เราไปเรียนกับ อ.คิโนโกะ ต่อด้วยเลยแล้วกัน

แต่ก็ยังไม่จบแค่นั้น ไหน ๆ ไปแล้ว ซึ่งไม่รู้จะได้ไปอีกไหม เอาให้คุ้ม ลองติดต่อกับลุงสตีฟ (Steve Osada) ไปด้วยเลย กับลุงนี่คุยกันมานานแล้วล่ะ และเราเห็นว่าแนวทางชิบาริแกน่าสนใจมาก อยากไปเรียนรู้

หลังจากเช็คเวลา ทำตาราง และจัดการต่าง ๆ แผนการเดินทางไปญี่ปุ่นอย่างคร่าว ๆ กดตั๋วเครื่องบิน จองที่พัก แล้วขาดเหลืออะไรก็ไปลุยเอาดาบหน้าแล้วกัน หลายคนไปญี่ปุ่นเพราะอยากไปเที่ยวธรรมชาติ ชิมอาหาร พักผ่อน แต่นี่ไปเรียนชิบาริ บ้าบอมาก เคยบอกเรื่องนี้กับเพื่อน ก็ทำหน้างง ๆ กันแต่ไม่ว่าอะไร (ฮา)